1932年经济计划纲要
《经济计划纲要》(泰语:เค้าโครงการเศรษฐกิจ)[1],又称《1932年经济计划纲要》、《佛历2475年经济计划纲要》(泰语:เค้าโครงการเศรษฐกิจ พ.ศ. 2475)[2],通称“黄皮书”(泰语:สมุดปกเหลือง)[3],是暹罗立宪革命后人民党党员比里·帕侬荣为暹罗(即泰国)所草拟的经济计划。由于黄皮书提议进行土地改革,黄皮书遭暹罗国内保守派反对,而比里·帕侬荣亦因此在被逐出内阁后不但遭暹罗总理披耶·玛奴巴功政治打压,更被政府指控为“共产主义者”,使其合法性遭削弱。
经济计划纲要 | |
---|---|
作者 | 比里·帕侬荣 |
主题 | 暹罗经济 |
发行信息 | |
出版时间 | 1932年 |
出版地点 | 暹罗 |
背景
人民党的六大党纲中的第三条是“必须在经济上维护人民福祉:新政府将为所有公民找到工作,并对国家经济进行规划,不让人民挨饿”。暹罗立宪革命后,人民党不但想彻底推翻集权绝对君主制,也想彻底改变暹罗大部分土地集中于精英与贵族手上的现象。为此,比里·帕侬荣起草《经济计划纲要》(即“黄皮书”)以达致人民党第三条党纲的目标[3]。黄皮书末附有《国民幸福保障法案》(พระราชบัญญัติว่าด้วยการประกันความสุขสมบูรณ์ของราษฎร)与《经济经营法案》(พระราชบัญญัติว่าด้วยการประกอบเศรษฐกิจ)两个作为黄皮书的配套法律的法案[1]。黄皮书一经起草,即行印制予其推广者与人民党党员过目,而在黄皮书的内容获核实后,比里·帕侬荣随即随即将黄皮书交予内阁审议[3]。
内容
黄皮书共分以下11章:[1]
- 人民党公告(ประกาศของคณะราษฎร)
- 经济不确定性(ความไม่เที่ยงแท้แห่งการเศรษฐกิจ)
- 人民幸福的保障(การประกันความสุขสมบูรณ์ของราษฎร)
- 劳动力流失与人民惰性(แรงงานที่สูญเสียไป และพวกหนักโลก แบ่งเป็น)
- 劳动力未经充分利用即遭浪费(แรงงานเสียไปโดยที่มิได้ใช้เต็มที่)
- 劳动力因经济管理不善而遭浪费(แรงงานเสียไปเพราะจัดการเศรษฐกิจไม่เหมาะ)
- 劳动力因未机械化而遭浪费(แรงงานที่เสียไปโดยไม่ใช้เครื่องจักรกล)
- 劳动力因人民天生懒惰而遭浪费(แรงงานที่เสียไป เพราะบุคคลที่เกิดมาหนักโลก)
- 政府获取土地、劳动力与资本之法(วิธีซึ่งรัฐบาลจะหาที่ดิน แรงงาน เงินทุน)
- 土地供应(การจัดหาที่ดิน)
- 就业(การจัดหางาน)
- 资本供应(การจัดหาทุน)
- 平衡政府收支(การจัดทำให้รายได้และรายจ่ายของรัฐบาลเข้าสู่ดุลยภาพ)
- 国内平衡(ดุลยภาพภายในประเทศ)
- 国际平衡(ดุลยภาพระหว่างประเทศ)
- 以合作社进行分工(การแบ่งงานออกเป็นสหกรณ์)
- 政府管理国内经济活动之法(รัฐบาลจะจัดให้มีการเศรษฐกิจชนิดใดบ้างในประเทศ)
- 预防劳资关系难题(การป้องกันความยุ่งยาก ในปัญหาเรื่องนายจ้างกับลูกจ้าง)
- 国家经济计划(แผนเศรษฐกิจแห่งชาติ)
- 六大原则相关成果(ผลสำเร็จอันเกี่ยวแก่หลัก 6 ประการ)
- 自主(เอกราช)
- 维持内部安全(การรักษาความสงบเรียบร้อยภายใน)
- 经济(การเศรษฐกิจ)
- 平等(เสมอภาค)
- 自由(เสรีภาพ)
- 教育(การศึกษา)
后续
由于黄皮书提议进行土地改革,改革派与保守派之间发生意识形态冲突。内阁于1933年3月12日设立委员会以审议黄皮书,而玛奴巴功总理在委员会会议中会上呈国王巴差提朴(拉玛七世)不同意黄皮书提议的备忘录。比里·帕侬荣随即自主请辞,惟其辞呈不获玛奴巴功总理接纳。同年4月1日,玛奴巴功总理以颁布皇家政令的方式发动政变,提早解散众议院并暂停实行《暹罗王国宪法》(1932年12月10日宪法)的部分条文。翌日,新内阁绕过众议院颁布《佛历2476年共产主义法令》(พระราชบัญญัติว่าด้วยคอมมิวนิสต์ พุทธศักราช 2476),而此举被指意在使比里·帕侬荣噤声。当月12日,新内阁发布经御准的新版《经济计划纲要》(即“白皮书”,สมุดปกขาว),并在其中指控比里·帕侬荣为“共产主义者”以削弱其合法性。[3]
参考资料
- ^ 1.0 1.1 1.2 ร่างเค้าโครงเศรษฐกิจ. ปรีดี-พูนศุข. [2023-05-18]. (原始内容存档于2023-02-10).
- ^ สารานุกรมประวัติศาสตร์ไทย. 泰國皇家學會 2. 曼谷: 141. 2002. ISBN 974-8123-83-9.
- ^ 3.0 3.1 3.2 3.3 ใจจริง, ณัฐพล. สมุดปกเหลือง: คนหนุ่มกับความพยายามเปลี่ยนแปลง รากเหง้าของสยาม. 国内. 2021-04-14 [2023-05-18]. (原始内容存档于2022-01-20).